ATLAS POSTAR 10 | tradycyjna posadzka cementowa | 25 kg

ATLAS POSTAR 10 - to tradycyjna posadzka cementowa w postaci suchej mieszanki cementu portlandzkiego, wypełniaczy kwarcowych oraz dodatków modyfikujących. Konsystencja robocza zaprawy umożliwia łatwe rozprowadzenie masy, zatarcie oraz uzyskanie równej powierzchni. Posiada bardzo niski skurcz liniowy, minimalne zmiany liniowe podkładu w trakcie wysychania (rzędu 0,6 mm/mb) ograniczają możliwość jego spękania. Przystosowany jest do układania ręcznego, do rozprowadzania po listwach. Jest podkładem o wysokiej spoistości i dużej odporności na działanie sił ścinających, występujących w płaszczyźnie styku z warstwą posadzkową, np. podczas rozszerzania się i kurczenia drewna w wyniku zmian jego wilgotności. Nadaje się do wykorzystania jako podkład z ogrzewaniem podłogowym ponieważ dobrze przewodzi ciepło. 

Zużycie: ok. 20 kg zaprawy na 1 m² i na każde 10 mm grubości warstwy

Proporcje mieszania (woda/sucha mieszanka):

• 0,09 - 0,12 l / 1 kg
• 2,25 -3,0 l / 25 kg

Rodzaje możliwych do utworzenia układów:

• zespolony z podłożem – grubość 10-100 mm – podłoże to dobrej jakości beton, podkład cementowy (z ogrzewaniem podłogowym lub bez)
• na warstwie oddzielającej – grubość 35-100 mm – gdy podłoże jest złej jakości, niezapewniające odpowiedniej przyczepności – pylące, spękane, zaoliwione, zabrudzone, silnie chłonne; warstwę oddzielającą może stanowić np. folia PE o grubości 0,2 mm.
• pływający - grubość 40-100 mm - układany na izolacji termicznej lub dźwiękowej z: płyt styropianowych odpowiedniej twardości, z podłogowych, utwardzanych płyt z wełny mineralnej itp.
• grzewczy –grubość podkładu nad instalacją grzewczą powinna wynosić co najmniej 35 mm

Przygotowanie podłoża:

Podłoże powinno być stabilne, czyste, nośne i powietrzno-suche, natomiast sposób jego przygotowania zależy od układu konstrukcyjnego podłogi. Wymagania ogólne dla podłoży:

• podkłady lub posadzki cementowe (wiek powyżej 28 dni),
• beton (wiek powyżej 3 miesięcy).

1. Podkład zespolony z podłożem. Podłoże powinno być pozbawione warstw i elementów mogących osłabić przyczepność, zwłaszcza kurzu, wapna, olejów, tłuszczów, substancji bitumicznych, farb, słabych i odspajających się fragmentów starych wylewek. Bezpośrednio przed wykonaniem właściwej warstwy zaprawy podłoże należy każdorazowo zwilżyć wodą i nanieść na nie warstwę kontaktową. Warstwa kontaktowa ma konsystencję płynną i można nanosić ją pędzlem. Należy ją intensywnie wcierać w uprzednio zwilżone podłoże. Gdy warstwa kontaktowa wyschnie przed nałożeniem głównej warstwy podkładu, wymagane jest powtórne jej wykonanie.

2. Podkład na warstwie oddzielającej. Warstwa materiału oddzielającego np. folii PE powinna być ułożona szczelnie, bez fałd oraz wywinięta na ściany (na paski dylatacyjne) przynajmniej do wysokości podkładu. 

3. Podkład pływający. Płyty izolacyjne należy ułożyć szczelnie, na równym podłożu, z przesunięciem krawędzi. Na płytach należy wykonać warstwę oddzielającą i wywinąć ją na ściany.

4. Podkład w systemie ogrzewania podłogowego. Instalacja grzewcza powinna być sprawdzona i zamocowana, a w przypadku ogrzewania wodnego rury należy wypełnić wodą. Jastrych zaleca się wykonać w jednej warstwie (przy zapewnionym stabilnym systemowym zamocowaniu instalacji grzewczej). W trakcie prac należy przestrzegać danych zawartych w projekcie technicznym i zaleceń producentów instalacji grzewczych. Pierwsze uruchomienie ogrzewania podłogowego (tzw. wygrzewanie podkładu) powinno zostać wykonane w następujący sposób. Temperaturę ogrzewania należy systematycznie zwiększać maksymalnie o 2 °C/24 godziny, aż do osiągnięcia najwyższej temperatury eksploatacyjnej. Następnie zmniejszać temperaturę według powyższego wymogu, aż do wyłączenia ogrzewania. Rozpoczęcie wygrzewania można rozpocząć po:

• po 35 dniach od wykonania podkładu, gdy temperatura w pomieszczeniu jest w przedziale 5-15 °C
• po 21 dniach od wykonania podkładu, gdy temperatura w pomieszczeniu jest powyżej 15 °C

Dylatacje:

Podkład należy oddzielić od ścian i innych elementów znajdujących się w polu roboczym profilem dylatacyjnym. Wielkość pół roboczych nie powinna przekraczać:

• w pomieszczeniach 36 m², a wymiar boku nie powinien być większy niż 6 m
• na zewnątrz 5 m2 , a wymiar boku nie powinien być większy niż 3 m. 

Dylatacje należy wykonać również w progach pomieszczeń oraz wokół słupów nośnych. Istniejące dylatacje konstrukcyjne podłoża powinny być przeniesione na warstwę podkładu.

Nakładanie masy:

Wszystkie prace należy prowadzić zgodnie z technologią robót podłogowych. W uzyskaniu równych powierzchni podkładu lub posadzki pomaga zastosowanie prowadnic kierunkowych. Listwy powinny być tak osadzone, aby grubość podkładu lub posadzki odpowiadała założonej wielkości i w żadnym miejscu nie była mniejsza od wartości minimalnej, przyjętej dla danego układu konstrukcyjnego (zespolony z podłożem, na warstwie oddzielającej, pływający). W celu zagęszczenia masy oraz dokładniejszego jej rozprowadzenia należy zastosować wibrowanie łatami lub ubijanie pacą. Nadmiar zaprawy ściąga się po listwach ruchem zygzakowatym. Założone pole technologiczne należy wypełnić i wyrównać w czasie ok. 1 godziny. Po około 3 godzinach powierzchnie (w zależności od potrzeb) zatrzeć i wygładzić pacami.

Wysychanie i pielęgnacja:

Wykonaną powierzchnię należy chronić w trakcie prac i w pierwszym okresie po ich zakończeniu, przed zbyt szybkim wysychaniem, bezpośrednim nasłonecznieniem, niską wilgotnością powietrza lub przeciągami. W celu zapewnienia dogodnych warunków wiązania zaprawy, świeżo wykonaną powierzchnię należy zraszać wodą lub przykrywać folią. Odpowiednia pielęgnacja prowadzi do wzrostu wytrzymałości produktu, ale wydłuża również proces schnięcia. Należy również ograniczyć ogrzewanie pomieszczenia, w którym wykonano podkład lub posadzkę. Czas wysychania podkładu lub posadzki zależy od grubości warstwy oraz warunków cieplno-wilgotnościowych panujących w otoczeniu. Użytkowanie podkładu lub posadzki (wchodzenie nań) można rozpocząć po około 24 godzinach, a obciążanie po ok. 14 dniach