ATLAS KS | dwufunkcyjny płyn do iniekcji uszczelniających | 30 kg

ATLAS KS  jest wodnym roztworem krzemianów, żywic silikonowych i dodatków modyfikujących. To dwufunkcyjny płyn do iniekcji uszczelniających. Tworzy wtórną przeponę strukturalną, eliminuje podciąganie kapilarne wilgoci w murach, skutecznie uszczelnia strukturę muru i wzmacnia podkłady razem z posadzkami mineralnymi i wzmacnia podkłady i posadzki cementowe - poprawia odporność na ścieranie, skutecznie ogranicza pylenie posadzek.. Do stosowania podczas uszczelniania i renowacji budynków w strefie cokołowej oraz ścian fundamentowych i ścian piwnic, wewnątrz lub na zewnątrz budynków. Rekomendowany do prac izolacyjnych w zawilgoconych budynkach, zwłaszcza do robót konserwatorskich w obiektach architektury zabytkowej. Umożliwia odtworzenie izolacji poziomych murów w przypadku, gdy nie były one wcześniej wykonane lub gdy działają nieefektywnie. Także przy izolacji murów wewnętrznych od zewnętrznych. Produkt posiada bardzo wysoka zdolność penetracji podłoża - preparat ma niską lepkość i drobnocząsteczkową budowę, dzięki czemu szybko i skutecznie wypełnia strukturę porów. 

Zużycie:  /uzależnione jest od chłonności podłoża, najpierw należy przeprowadzić próbę w miejscu aplikacji\

•  ok. 15 kg/m² przekroju poziomego muru

•  od 0,3 kg/m² powierzchni przy wzmacnianiu podkładów i posadzek

Prace przygotowawcze:

Uszkodzone tynki należy skuć do wysokości przynajmniej 80 cm ponad strefę zawilgocenia lub zasolenia i oczyścić powierzchnię muru. Wyznaczyć miejsca wiercenia otworów iniekcyjnych. Głębokość wiercenia powinna być tak dobrana, aby otwór kończył się 5 - 7 cm przed licem muru. Zaleca się wykonanie przewiertu kontrolnego w celu potwierdzenia rzeczywistej grubości muru. Otwory iniekcyjne powinny przechodzić przez co najmniej jedną spoinę poziomą, przy grubych murach (powyżej 60 cm) zaleca się przejście przez 2 spoiny. Do wiercenia należy używać wiertarek pneumatycznych lub wiertnic rdzeniowych, które wywołują jak najmniejsze wstrząsy. Ściany o grubości ponad 100 cm oraz narożniki murów należy nawiercać z dwóch stron. Puste, wewnętrzne przestrzenie muru, niecałkowicie wypełnione spoiny oraz miejsca pęknięć należy uzupełnić zaprawą. Po stwardnieniu zaprawy, w tych samych miejscach, ponownie należy wywiercić otwory iniekcyjne. Przed przystąpieniem do iniekcji, wywiercone otwory należy oczyścić z pyłu, a bezpośrednio przed iniekcją preparatem, należy wprowadzić wodę wapienną.

Iniekcja ciśnieniowa:

Otwory iniekcyjne powinny być wykonane w odstępach nie większych niż 15 cm osiowo, w jednym lub w dwóch rzędach, oddalonych od siebie o ok. 10 cm. W przypadku iniekcji dwurzędowej, drugi rząd powinien być wykonany z przesunięciem o połowę odległości między otworami. Średnica otworów powinna wynosić od 13 do 18 mm (zależnie od wielkości i rodzaju pakerów), a kąt nachylenia w dół do 30°. Należy stosować odpowiednie urządzenia, nasycające mur płynem pod ciśnieniem od 0,2 do 0,7 MPa. Dobór ciśnienia iniekcji zależy od stanu technicznego muru. Preparat można wprowadzać w mur za pomocą pakerów lub lanc.

Iniekcja grawitacyjna:

Otwory iniekcyjne powinny być wykonane w odstępach nie większych niż 15 cm osiowo, w jednym lub w dwóch rzędach oddalonych od siebie o ok. 10 cm. W przypadku iniekcji dwurzędowej, drugi rząd powinien być wykonany z przesunięciem o połowę odległości między otworami. Średnica otworów powinna wynosić od 28 do 30 mm, a kąt nachylenia 30°- 45°. Do podawania preparatu należy użyć lejków iniekcyjnych. Płyn iniekcyjny wlewa się do otworów i utrzymuje jego poziom przez co najmniej 24 godziny, do uzyskania zalecanego zużycia. 

Prace po wykonaniu iniekcji:

Po iniekcji preparatem należy przeprowadzić dodatkowe czynności pomocnicze. Należą do nich przede wszystkim wykonanie tynków renowacyjnych, wykonanie zewnętrznych izolacji wodochronnych. Produkt należy nanosić na powierzchnię za pomocą zraszacza lub pompy, a następnie równomiernie rozprowadzić pędzlem, wałkiem lub szczotką na całej powierzchni, aż zostanie całkowicie wchłonięty do podłoża. Porowate podłoża mogą wymagać naniesienia więcej niż jednej warstwy. Do nakładania kolejnej warstwy można przystąpić po wyschnięciu warstwy poprzedniej. Nie można dopuścić do powstania kałuży na wzmacnianym podłożu – po wyschnięciu utworzą one błyszczącą nieprzyczepną powierzchnię. Do dalszych prac można przystąpić po upewnieniu się, że powierzchnia jest już sucha.